3. Terms

- Caroline nie przesadzaj- powiedziała beznamiętnie moja matka.

- Nie przesadzaj?! Uderzyłaś go! Uderzyłaś własne dziecko!- krzyknęłam. 

"A co takiego zrobił?"

- Należało mu się- odparła.

- A co takiego zrobił?- chciałam poznać jej wersję wydarzeń.

- Próbował mnie przekonać, żeby odwołać twój ślub- powiedziała.

- I za to go uderzyłaś?!- wybuchłam.

- Tak- mruknęła.

- Ty jesteś jakaś nienormalna!- wykrzyknęłam.

- Nie tym tonem- powiedziała tonem niecierpiącym sprzeciwu.

- Inny ton do ciebie nie dociera!- oznajmiłam.

- Skończy już tą rozmowę. Muszę jeszcze uzgodnić szczegóły z muzykantami- powiedziała i chciała odejść, ale złapałam ją za ramię, tym samym ją zatrzymując.

- Nie ma mowy! Muzykanci sobie poczekają. Zostajesz tu- powiedziałam.

- Nie będziesz mi mówić, co mam robić!- syknęła.

- Tak samo jak ty mi. Albo posłuchasz, co mam ci dopowiedzenia, albo możesz się pożegnać ze ślubem- oznajmiłam.

- Więc, co masz mi dopowiedzenia?- dała za wygraną.

- Wyjdę za mąż pod pewnymi warunkami- odpowiedziałam.

- Ty będziesz mi stawiać warunki? Śmieszna jesteś- prychnęła.

- Nie. To ty jesteś śmieszna! Zmuszasz mnie do małżeństwa, wysługujesz się, co chwilę Ashley, pobiłaś Codiego! Co będzie dalej?- ponownie wybuchłam.

- Więc jakie są twoje warunki?- zapytała wściekle.

- Po pierwsze…- zaczęłam, ale ktoś mi przerwał.

- Dzień dobry- przywitał się.

Elijah.Brat Klausa.

"Elijah"

Co on tu robi?

- Elijah! Jak miło cię widzieć- moja matka od razu się rozpogodziła.

- Ciebie też miło widzieć Sophie- powiedział.

- Co cię do nas sprowadza?- spytała.

- Chciałem porozmawiać z Caroline- powiedział.

Że co?

Po cholerę?

- Mogę cię prosić na chwilę Caroline?- zapytał.

- Oczywiście. Tylko mógłbyś poczekać momencik? Muszę dokończyć pewną sprawę z mamą- poczułam na sobie lodowate spojrzenie mojej matki.

- Oczywiście- odparł, uśmiechnął się lekko i odszedł od nas.

- Co ty sobie myślisz?! Idź do niego! Teraz- zaczęła dziwnie wymachiwać rękoma.

Po chwili poczułam lekki ból na policzku.

Uderzyła mnie.

- No proszę… Cody ci nie wystarczył, więc teraz wyżywasz się na mnie. Gratuluję kreatywności- syknęłam z sarkazmem.

- A wracając do moich warunków. Nigdy więcej nie tkniesz Codiego ani Ashley. Nie będziesz się nimi wysługiwać, nie będziesz im uprzykrzać życia. I nigdy nie zmusisz ich do tego co mnie! Zrozumiałaś?- podałam jej swoje warunki.

- Tak. A teraz idź do Elijah- powiedziała szybko, zdziwiona moim zachowaniem i odeszła.

- Wszystko w porządku?- zapytał Elijah.

- Tak- odpowiedziałam.

- Możemy teraz porozmawiać?- spytał.

- Oczywiście- odparłam.

Uśmiechnął się do mnie i ruszyliśmy w stronę stawu.

- Więc o czym chciałeś porozmawiać?- zapytałam po chwili ciszy.

- O twoim ślubie z Niklausem- odpowiedział.

Ugh… Kolejny…

- A mianowicie?- spytałam.

- Niklaus to specyficzna osoba. Jest chłodny, bezuczuciowy w biznesie, ale dla rodziny jest zupełnie inny- powiedział.

- A co to się tyczy ślubu?- spytałam.

- Zostaniesz jego żoną Caroline. I doskonale wiem, ze nie cieszysz się z tego powodu. I wiem, że Niklaus też nie jest szczęśliwy- oznajmił.

- Więc dlaczego jesteś za ślubem?- spytałam zaskoczona.

- Widzisz Caroline nie tylko ty zostałaś zmuszona do małżeństwa- powiedział.

- Co?!- byłam zszokowana.

- Hayley jest moją żoną, bo jej matka i moja tak chciały. Później mówiły, że chcą zostać babciami i powtarzały, co chwilę żebyśmy się postarali o dzieci. I szczerze mówiąc mógłbym im teraz podziękować. Teraz jestem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie! Jestem za waszym ślubem, dlatego że wiem, że później Niklaus będzie szczęśliwy- wyjaśnił.

- Poczekaj… Wasze matki zmusiły was do tego żebyście mieli dzieci?!- zapytałam zszokowana jeszcze bardziej.

- Tak. Co chwilę powtarzały, że chcą wnuki i to się już zaczęło robić nudne, więc zdecydowaliśmy się na Tobiego- oznajmił.

- Jestem załamana- powiedziałam zgodnie z prawdą, a Elijah głośno się zaśmiał.

- To nie jest śmieszne- oznajmiłam.

- Z czego się tak śmiejesz bracie?- usłyszałam głos Klausa za sobą.

Co on tu robi?

Przecież przed chwilą pojechał po garnitur?

- Nic ważnego- odpowiedział Elijah.

- Zostawię was samych. Dziękuję za rozmowę Caroline- powiedział.

- Przyjemność po mojej stronie- powiedziałam, poczym Elijah skierował się w stronę swojego samochodu.

Nagle Klaus pojawił się naprzeciwko mnie.

- Co tutaj robisz?- spytałam.

- W drodze na zakupy z moją mamusią, muzykanci do niej zadzwonili z wiadomością, że twoja mama nie zjawiła się na czas, więc moja matka musiała tu przyjechać- powiedział- O czym rozmawiałaś z Elijah?

- O naszym ślubie- odpowiedziałam.

Klaus posłał mi pytające spojrzenie.

- Między innymi uświadomił mnie z tym, czego nasze matki mogą od nas oczekiwać- powiedziałam, poczym utkwiłam spojrzenie w ziemię.

- Czego mogą od nas oczekiwać?- spytał.

Nie odpowiedziałam mu.

Nadal wpatrywałam się w ziemię.

- Caroline- poprosił o odpowiedź i dotknął mojej twarzy, bym podniosła na niego wzrok.

Syknęłam z bólu.

Dotknął policzka, w który uderzyła mnie mama.

- Caroline co się stało?- spytał.

- To nic- powiedziałam cicho i próbowałam zakryć włosami policzek.

- Caroline co się stało?- zażądał odpowiedzi.

- To naprawdę nic Klaus- nie chciałam dalej drążyć tego tematu.

- Caroline masz zaczerwieniony policzek, gdy się go dotknie, to cię boli. To świadczy tylko o tym, że ktoś musiał cię uderzyć- oznajmił.

- To po co się mnie pytasz, gdy wiesz, że ktoś mnie uderzył?- spytałam.

- Nie, Caroline. Ja chce wiedzieć, kto cię uderzył i jak do tego doszło- powiedział.

Westchnęłam.

Nie odpuści.

- Moja mama mnie uderzyła- wyszeptałam.

- Co?!- krzyknął.

"Moja mama mnie uderzyła"

- Rozmawiałam z nią, zaczęła wymachiwać rękoma i niechcący mnie trąciła- skłamałam.

Klaus stał oszołomiony, nie wydobywając żadnego dźwięku. Zapewne po prostu nie był w stanie powiedzieć czegokolwiek.

- Lepiej jednak jeśli pośpieszymy się z tą przeprowadzką- powiedział.

- Co?- zapytałam nierozumiejąc o co mu chodzi.

- Musimy wziąć się za twoją przeprowadzkę do mnie, abyś jak najszybciej uwolniła się od tej baby- oznajmił.

- Uwierz mi tą przeprowadzkę uważam za jedyny plus tego małżeństwa- odparłam.

- Ale dlaczego ona cię uderzyła?- zapytał. 

_______________________________________________________________________________________________________________________________
Hejka!

Już rozdział 3 :D

Wow <3

Dziekuje Wam za Wasze komentarze <3

Naprawde jak je czytałam to robiło mi się ciepło na sercu <3

Chciałabym Was poinformować, że w najblizszym tygodniu nie będę mogła doać nic na zadnego z blogów, ani komentowac Waszych, poiniewaz jade na wycieczke klasowa.

Z najlepsza klasa EVER <3 Tak sie ciesz, bo cos czuje ze ta wycieczkja bedzie wspaniala <3

Zycze Wam miłego tygonia, słoneczka, ciepelka i wszystkiego czego sobie zyczycie <3

I obiecuje, ze jak tylko wrcoe z wycieczki to nadrobie wszystkie zaleglosci w blogach :* 

Pozdrawiam Caroline.